Szkodę podczas porodu mogą odnieść w równym stopniu matka oraz dziecko. Błąd medyczny może polegać na opóźnieniu porodu, nieprzeprowadzeniu cięcia cesarskiego pomimo wskazań, zaniechaniu nadzoru nad kobietą, a także nie przeprowadzenie niezbędnych dla ustalenia aktualnego stanu zdrowia matki jak i dziecka badań lekarskich.
W odniesieniu do omawianej problematyki na uwagę zasługuje orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 23 listopada 2011 r. – sygn. akt I ACa 1124/11, dotyczące istotnego uchybienia w zakresie nieprzeprowadzenia przez lekarza niezbędnych badań u kobiety w ciąży. W przedmiotowej sprawie zaistniał problem zignorowania przez lekarza konieczności wykonania cesarskiego cięcia. W rezultacie dziecko doznało trwałego, którego można było uniknąć, co potwierdzili biegli w swojej opinii. Negatywne skutki zostały wywołane niedotlenienie. Jak wynika z powyższego wyroku zaniechanie w trybie pilnym zlecenia badań uniemożliwiających wczesne wdrożenie właściwych procedur medycznych stanowi o winie lekarza i skutkuje powstaniem odpowiedzialności odszkodowawczej.
Na początku należy wskazać, że punktem wyjściowym do rozpoczęcia jakichkolwiek działań przez lekarza w zakresie leczenia konkretnego pacjenta jest konieczność wyrażenia przez tego ostatniego zgody na przeprowadzenie danego zabiegu. Może się tak zdarzyć, że wykonanie danej operacji będzie uzależnione od wyrażenia zgody przez osobę sprawującą opiekę nad samym pacjentem np. opiekuna faktycznego lub przedstawiciela ustawowego.
Na wstępie należy wskazać, iż obecnie sądy rozpoznają coraz więcej spraw odszkodowawczych, w których stroną pozwaną są placówki medyczne, względem których formułowane są roszczenia z tytułu zakażenia wirusem żółtaczki zakaźnej typu B i C, wirusem HIV, bądź gronkowcem.
Na wstępie należy wskazać, że odpowiedzialność odszkodowawcza z tytułu szkód wyrządzonych przez szeroko rozumiane środki lecznicze charakteryzuje znaczna złożoność. Wynika to z faktu, iż odpowiedzialność z tego tytułu może potencjalnie ponosić wiele podmiotów począwszy od samego producenta, personel medyczny aplikujący bądź zapisujący leki, pracowników aptek, a kończąc na samym państwie, które w drodze administracyjnej umożliwia wprowadzenie danego środka do obrotu.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że kwestia wykazania istnienia związku przyczynowego wynikającego z zachowania sprawcy określonej szkody a wystąpieniem tejże szkody stanowi niezbędną przesłankę stwierdzenia powstania odpowiedzialności. Zgodnie z treścią art. 361 k.c. należy szczególnie podkreślić, że zakres odpowiedzialności osoby obciążonej odpowiedzialnością odszkodowawczą obejmuje wyłącznie tzw. normalne skutki działania bądź zaniechania stanowiące podstawę powstania danej szkody. Wskazana wyżej zależność określana jest zwykle jako adekwatny związek przyczynowy, który przyjął się powszechnie w kulturze prawa Europy kontynentalnej.